Αιωνίου τέλους σάλπισμα

“στον Πεχλιβάνη…”

Έσχατα! Τι περίεργη λέξη, σχεδόν απόκοσμη. Οι περισσότεροι στο άκουσμά της ταραζόμαστε, θυμόμαστε πως κάποτε θα υπάρξει ένα τέλος, ένα τέλος οριστικό.

Μια νύχτα θα ‘ρθει από μακριά αέρας πεχλιβάνης, να μην μπορείς
να κοιμηθείς μόλις τον ανασάνεις.

Πέρα από την σκιά αυτού του επερχόμενου τέλους, το οποίο αναμφισβήτητα είναι δύσκολα αποδεκτό, εκείνο που πραγματικά μας φοβίζει είναι η «δικανική» κρίση των εσχάτων, η αυστηρή και αδέκαστη κρίση του Θεού, όταν δικάσει έκαστον κατά τα έργα αυτού. Ποια η σχέση, όμως, αυτής της κρίσης με τα ανθρώπινα ειρηνοδικεία; Ποια η διαφορά; Η εγκυρότητα της απόφασης του Θεού; Θα υπάρχουν άραγε σε αυτό το δικαστήριο δίκαιοι, οι οποίοι θα τύχουν ευμένειας και άδικοι που θα καούν στην πυρά;
Συνήθως από μικρά παιδιά κλεινόμαστε σε πεποιθήσεις και ιδεολογήματα, παρερμηνεύοντας την αλήθεια, διαστρέφοντας το γεγονός των εσχάτων και πλάθουμε έναν άλλο Θεό, δικό μας, φαντασιακό, που μικρή σχέση έχει με την αλήθεια του Ευαγγελίου.

Αέρα να ‘σαι τιμωρός, να σαι και παιχνιδιάρης
και αν βαρεθεί η ψυχούλα μου να ‘ρθεις να μου την πάρεις

Τα έσχατα στην πραγματικότητα είναι η καθολική και αμετάκλητη φανέρωση της Αλήθειας στον κόσμο. Ο Χριστός που με δόξα έρχεται τούτη την φορά, φανερώνεται σε όλους, στην κτίση ολάκερη. Η δική του αποκάλυψη θα διαφωτίσει και την δική μας οντολογική κατάσταση, το δικό μας υπαρξιακό «είναι». Θα καταδειχτεί η σχέση που έχει ο καθένας μας με την Αλήθεια, με την όντως Ζωή.

Τα μελισσάκια θα γυρνούν γύρω από πολυθρόνες
και το νερό το κρύσταλλο θα ρέει από τις οθόνες

Τα προσωπεία θα εξαφανιστούν και κανείς δεν θα μπορεί να κλειστεί στην ατομικότητα του για να περισώσει ότι απέμεινε από την ψευδαίσθηση του εγώ του. Δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για φανέρωση των επιλογών μας και της ζωή μας στις πραγματικές τους διαστάσεις. Το ανέσπερο φώς θα είναι εκεί, για να φωτίσει τα πάντα καθιστώντας μας αδύναμους να παραμυθιάσουμε τόσο τους γύρω μας όσο και τους ίδιους μας τους εαυτούς αναφορικά με το ποιοι είμαστε πραγματικά. Είμαστε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του Κυρίου. Έχουμε κληθεί από την δημιουργία μας στο τραπέζι του Θεού Πατέρα. Στα έσχατα θα γνωστοποιηθεί τοις πάσι η απάντηση σε αυτό το κάλεσμα.

Όταν η κτίση θα αληθεύει! Όταν εμείς θα αληθεύουμε χάρη στη μία και μοναδική Αλήθεια! Δεν είναι τιμωρία αυτό, μα λύτρωση. Δεν είναι καταδίκη, αλλά η Βασιλεία του Νυμφίου Χριστού. Αυτά είναι τα έσχατα.

Θα κατεβεί σαν άρχοντας, θα κατεβεί σαν λύκος
να πάρει χρώμα και ζωή της μοναξιάς ο κήπος…

Αιωνίου τέλους σάλπισμα – Σ.Μ.