Η αδυναμία του ανθρώπου να υπάρξει ακέραιος
Η πτώση του ανθρώπου είναι ουσιαστικά η αδυναμία του ανθρώπου να υπάρξει ακέραιος· είναι ο διαμελισμός του ανθρώπου, η αδυναμία του να ενοποιηθεί.
Γι’ αυτό και η πτώση δεν αφήνει τον άνθρωπο να δει τον εαυτό του όπως είναι πραγματικά.
Αυτό το χαοτικό άγχος τον οδηγεί συχνά στο να δημιουργεί ψευδείς εικόνες. Το ‘εγώ’ του ανθρώπου, για να μπορέσει να προστατευτεί δημιουργεί προβλήματα, για να προσπαθεί να τα επιλύσει κι έτσι συχνά η άσκηση: η νηστεία, η προσευχή, η αγρυπνία μετατρέπεται σε έναν ναρκισσιστικό τρόπο ικανοποίησης του εγωισμού μου. Αντίθετα, βλέπουμε ότι στην περίπτωση των Αγίων υπάρχει μια ολική απογύμνωση. Οι Άγιοι δεν προσπαθούν να αποδείξουν τίποτα για τον εαυτό τους, δεν προσπαθούν να τον υπερασπιστούν ή να τον προστατεύσουν. Απογυμνώνουν τον αληθινό εαυτό τους, για να τους ντύσει η Χάρη του Θεού.
Σε αυτήν την προοπτική, οι δοκιμασίες, ο πόνος βοηθούν όλους μας στο να σπάσουμε τον εγωισμό μας, να σπάσουμε την ψευδή εικόνα που έχουμε πλάσει για τον εαυτό μας, επειδή μόνοι μας δεν είμαστε διατεθειμένοι να το πράξουμε.
Η αδυναμία του ανθρώπου να υπάρξει ακέραιος – Με τον π. Χαράλαμπο (Λίβυο) Παπαδόπουλο
