Αύρα ζωής
Και στου σκοτωμένου τον σφυγμό, στο φλας του ασθενοφόρου καθρεφτίζει κάτι απ’ την ηχώ του Θεού στον βυθό του Εωσφόρου.
Προσδοκώ
Μνήμη… Μια παραλία έρημη· άλλοτε ειδύλλιο ευλαβών ερωτευμένων τώρα στέκει βιασμένη από τουρίστες αλαζονικούς.
Περάσματα
Γνώρισες τόσα περάσματα: τοπία, μέρη απίστευτα ομορφιάς μαγευτικής, φρίκης απερίγραπτης.
Φεγγάρι τ’ ουρανού
Λησμόνησες το έργο σου; Εσύ που τόσους ενέπνευσες να γράψουν για έρωτα, τώρα μιλάς για φθορά;
Τι τον φιλούντα σε αποστρέφη;
Κι εύλογα απορία υψώνεται τρανή προς Εκείνον που τολμά τον τρόπο τον ανθρώπινο ν’ αμφισβητήσει…
Μικρή αγάπη
Πώς μπορώ να σε προδώσω μικρή αγάπη; εσένα που απαλά στέκεις απέναντι και μόνιμα περιμένεις;
Εν λάκκω κατωτάτω
Κατάλυμα ευρύχωρα στενό άλλωστε φεύγεις αύριο· ή μήπως όχι;
Νέα ιδέα
“…σε βλέπω πάλι να γυρίζεις, να ψάχνεις να βρεις την πρόταση που δεν άκουσες ακόμα, τον λόγο που δεν αρθρώθηκε ποτέ.”
Κρίσης στιγμές
«η στιγμή που όλα φτάνουν στα όριά τους και δεν έχεις πια άλλη επιλογή»
Μέχρι το Πάσχα
Η φωνή μου αντηχεί στο εκκλησάκι και σε ρωτάω: «Τι περιμένεις;»