Η πατρίδα της ψυχής μου
«Ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου δέν εἶναι τόπος […] ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου εἶναι ἡ αγκάλη τοῦ Πατέρα…»
Ἡ ὠδή τῆς μικρῆς φλόγας
Ἕνα τόσο δά μικρό φωτάκι καί κρύβεις μέσα σου τή δύναμη μυριάδων ἡλίων…
Συμπαντικό αἴνιγμα
«δέν φθάνει ὁ χῶρος γιά νά χωρέσει τόν Ἀχώρητο, ἀκόμα καί ἡ αἰωνιότητα εἶναι μικρή μπροστά στήν αΐδιο παρουσία Σου»
Απελπισία
«Δέν ἔχουν τί νά ῥίξουν στό χῶμα τοῦ Παραδείσου»
Ἡ ἀγάπη
«Ἀγαπῶ ἄρα ὑπάρχω καί ὑπάρχω ὅσο ἀγαπῶ.»
Πνευματική ἀνωριμότητα
«Δέν ἔμαθα ἀκόμα να πετῶ μέ τούς ἀγγέλους στό δοξολογικό στερέωμα.»
Χάθηκες μέσα στήν ἀτμίδα…
«…προσπαθώντας νά ἐξηγήσεις τόν καπνό πού ἀνέβαινε ἀπ’ τό θυσιαστήριο σχηματίζοντας στόν οὐρανό ἄλυτα αἰνίγματα»
Κατάσταση παραδόξου
Ἡ ζωή μοῦ φανερώθηκε! Ὅμως δέν ἄντεξα … Εἶμαι ἕνα ἀκόμα θύμα τῆς ὑπαρξιακῆς ἀδράνειας.
Ἡ Ὠδή τῆς Νηφάλιας Λίμνης
«..ἀπόπλυνε μέ τό νερό σου βαπτισματικά τούς ρύπους τῆς ψυχῆς μου, γιά ν’ ἁπλωθεῖ ὁλόλευκη κατάντικρυ στόν ἄδυτο ἥλιο..»
Ὁ Νεοφώτιστος
«…βαπτίσθηκες στὸ ζωντανὸ νερό, σὰν σὲ φωτιὰ καὶ Πνεῦμα…»
Έγνω το πλάσμα ημών…
«Ἡ ἀνθρώπινη συμβολὴ στὴ δημιουργία»
Καί πάλι φύγε…
“Εἶσαι ὁ μέγας ἀπόβλητος ἀπ’ τή ζωή μας, persona non grata στήν πολιτεία μας…”