Μέχρι το Πάσχα

«Μέχρι το Πάσχα». Έτσι φώναξαν μπροστά στην εικόνα σου…
Άλλοι θυμωμένοι, άλλοι κλαίγοντας με πόνο στην καρδιά.
Οι δυνατές φωνές αντηχούσαν στο μικρό εκκλησάκι:
«Μέχρι το Πάσχα… μέχρι το Πάσχα…»
Ένα μικρό κοριτσάκι έτρεξε και φίλησε την εικόνα σου.
«Μέχρι το τέλος…» ψέλλισε δακρυσμένη.
Κι εσύ Κύριε σε άλλους δίνεις Πάσχα και σε άλλους περιμένεις.
Αλλά τι περιμένεις; Το κοριτσάκι αυτό δεν το ακούς;

Τι περιμένεις Κύριε;
Η φωνή μου αντηχεί στο εκκλησάκι και σε ρωτάω: «Τι περιμένεις;»

Το Πάσχα πέρασε,
το πέπλο έπεσε,
ο πόνος πέτρωσε.
Το εκκλησάκι άδειασε.
Μόνο λίγες φωνές ακούγονται σε όσους αφουγκράζονται τον μικρό ναό:
«Μέχρι το Πάσχα… Μέχρι το δεύτερο, μεγάλο Πάσχα…»

Α. Βάνιας