Το Γενέθλιο της Θεοτόκου

Η υπακοή της Παναγίας στην υπέρλογη, δια του Αρχαγγέλου, πρόσκληση του Θεού να γίνει Μητέρα Του, την καθιστά μοναδική προσωπικότητα στην ανθρώπινη Ιστορία. Η Εκκλησία μας την προβάλλει σαν το πρότυπο της σχέσεως του ανθρώπου με τον Θεό. Μια σχέση που καθορίζεται από τη στάση που πρέπει να κρατά ο άνθρωπος προς τον Δημιουργό του. Η μοναδικότητά της οφείλεται και στην υλοποίηση αυτής της στάσης υπακοής στο θέλημα του Θεού, έτσι ώστε να αποκτήσει η ίδια σχέση σαρκός και αίματος με τον ίδιο τον Θεό.

Ποια όμως ήταν η ζωή της Παναγίας;

Πολλά στοιχεία για τη ζωή της η Εκκλησία μας τα αντλεί από την Ιερά Παράδοση, γιατί τα Ευαγγέλια σιγούν. Η Γέννησή της, παραδείγματος χάριν, που πανηγυρίζουμε λίγες ημέρες μετά την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους δεν αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Επίσης όλα τα στοιχεία που αναφέρονται στην παιδική της ηλικία και την Κοίμησή της τα αντλούμε από διηγήσεις ευσεβών συγγραφέων που η Εκκλησία μας θεωρεί αξιόπιστες. Συγκεκριμένα, το γεγονός της Γεννήσεως της Θεοτόκου αναφέρεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Το σχετικό κείμενο σε μετάφραση έχει ως εξής:

«Και να, Άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε και στάθηκε μπροστά της, λέγοντάς της: “Άννα, Άννα, ο Κύριος εισήκουσε τη δέησή σου και θα συλλάβεις και θα γεννήσεις και για το πρώτο αυτό παιδί που θα γεννήσεις θα γίνει λόγος σε όλη την οικουμένη” (…). Και ήλθαν δύο Άγγελοι, λέγοντάς της: “Να, ο Ιωακείμ ο σύζυγός σου έρχεται, μαζί με το ποίμνιό του. Διότι Άγγελος Κυρίου κατέβηκε προς αυτόν, λέγοντας: ῾Ιωακείμ, Ιωακείμ, ο Κύριος ο Θεός εισήκουσε τη δέησή σου. Κατέβα από εδώ [που βρίσκεσαι], διότι η γυναίκα σου η Άννα θα συλλάβει [τέκνο] στη γαστέρα της῾.” Και πράγματι, ο Ιωακείμ έφτασε, μαζί με το ποίμνιό του, και η Άννα στάθηκε στην πόρτα και είδε τον Ιωακείμ να έρχεται και τρέχοντας κρεμάστηκε στην αγκαλιά του (…). Και συμπληρώθηκαν οι μήνες της. Και τον ένατο μήνα η Άννα γέννησε. Και είπε στη μαία: “Τι γέννησα;”. Και αυτή της είπε: “Κορίτσι”. Και είπε η Άννα: “Η ψυχή μου αγαλλίασε και εξυψώθηκε την ημέρα αυτή”. Και [παίρνοντας στην αγκαλιά της το παιδί] την στήριξε πάνω της. Και όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες, η Άννα «καθαρίστηκε» [έκλεισαν οι πληγές της από τη γέννα] και άρχισε να θηλάζει το παιδί και την ονόμασε Μαριάμ.».

Αυτή η χαρά και αγαλλίαση που ένιωσε η Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, κατά την ημέρα της γέννησής της, είναι η αρχή της μεγάλης χαράς που θα βιώσει η Οικουμένη, με την υπακοή της Παναγίας στην κλήση του Θεού. Την κλήση που είχαν αρνηθεί οι Πρωτόπλαστοι, με αποτέλεσμα να εισέλθει στην ανθρώπινη φύση η φθορά και ο θάνατος. Αυτά που νικήθηκαν από τον Αναστάντα Κύριο.

Με την εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου η Εκκλησία μάς εισάγει ακριβώς στην έναρξη εκπληρώσεως του θείου σχεδίου για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους. Γιορτάζοντας δε την Γέννησή της, ατενίζουμε το χαρμόσυνο γεγονός του Ευαγγελισμού αλλά και πορευόμαστε στον δρόμο για τη Βηθλεέμ.

π. Ε.