Ευαγγέλιο Κυριακής της Θείας Προνοίας (Ματθ. 6.22-33)

Ὁ λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρῖνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

Απόδοση στη Νεοελληνική

Ο «λύχνος» που φωτίζει το σώμα είναι ο οφθαλμός. Αν λοιπόν ο οφθαλμός είναι γερός, τότε όλο το σώμα σου θα είναι φωτεινό. Εάν όμως ο οφθαλμός είναι πονηρός, τότε όλο σου το σώμα θα είναι μέσα στο σκοτάδι. Εάν όμως το φως που υπάρχει σε εσένα (από δωρεά του Θεού) γίνει σκοτάδι, σκέψου πόσο θα είναι το σκοτάδι. Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους. Γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλον, ή θα στηριχτεί στον έναν και θα καταφρονήσει τον άλλον. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στον Θεό και στο χρήμα. Γι’ αυτό ακριβώς σας λέω να μη μεριμνάτε για τη ζωή σας με αγωνία τι θα φάτε και τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ψυχή δεν είναι σημαντικότερη από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; Κοιτάξτε τα πουλιά του ουρανού: δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάγουν στις αποθήκες τροφές, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· άραγε εσείς δεν έχετε μεγαλύτερη αξία από αυτά; Ποιος από εσάς, όταν μεριμνά και με αγωνία φροντίζει τον εαυτό του, μπορεί να προσθέσει έναν πήχη στο ανάστημα του; Και γιατί μεριμνάτε για το ντύσιμό σας; Μάθετε από τα κρίνα του αγρού, έτσι όπως μεγαλώνουν· δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν. Σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι ένα αγριόχορτο, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για εσάς, ολιγόπιστοι; Μην έχετε λοιπόν αγωνία, λέγοντας: «τι θα φάμε ή τι θα πιούμε ή τι θα ντυθούμε;» Διότι για όλα αυτά αγωνιούν τα ειδωλολατρικά έθνη. Ο ουράνιος Πατέρας γνωρίζει, ότι έχετε ανάγκη όλων αυτών. Ζητείτε όμως πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη Του και όλα αυτά θα ακολουθήσουν.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: www.epiaspalathon.gr (2018)