Εν λάκκω κατωτάτω
Κατάλυμα ευρύχωρα στενό άλλωστε φεύγεις αύριο· ή μήπως όχι;
Εν λάκκω κατωτάτω
Πένθιμη καμπάνα ηχεί
Σιωπή
ο πόνος
κι ένα γέλιο·
άχαρο ή μη
Τα δάκρυα ψεύτικα
σκιά θανάτου.
Τα μάτια σφίγγεις με δύναμη
ή δεν ήξερες πόσο
ή υπολόγιζες πως κάπως την πόρτα θα βρεις,
στα δώματα του Άδη,
στην έπαυλη την άθλια
την αποπνικτική.
Κατάλυμα ευρύχωρα στενό
άλλωστε φεύγεις αύριο·
ή μήπως όχι;
Ο κέρβερος είναι δεμένος
κι η Περσεφόνη δακρυσμένη σε περιμένει
ακόμα.
Αυτή το φως σου
κι εσύ η ελπίδα αυτής.
Α. Βάνιας
(Visited 218 times, 1 visits today)
