Ποίηση42 Άρθρα

Φεγγάρι τ’ ουρανού

Λησμόνησες το έργο σου; Εσύ που τόσους ενέπνευσες να γράψουν για έρωτα, τώρα μιλάς για φθορά;

Το δάκρυ

Τόσο καθαρό νερό, ανόθευτο αγίασμα, και δεν έφθασε ν’ αποπλύνει τους ρύπους μου και να καθάρει την ψυχή μου.

Λογισμοί εἰκονομαχίας

Φοβήθηκα μήπως ἡ ὀμορφιά τῆς εἰκόνας Σου μέ γοητεύσει καί ἀποξενωθῶ ἀπό τό ἄρρητο κάλλος τοῦ προσώπου Σου.

Λευκές ανταύγειες

Λευκές ανταύγειες: …μ’ ένα παράπονο σέρτικο, μ’ ένα βλέμμα φορτικό, με τα χέρια βουτηγμένα ως τον αγκώνα σε ένα πώς… σε ένα γιατί…

Η μικρή μας Ιθάκη

Ηχώ φθονερή, αρπακτική και αγέλαστη. Πού είναι τα θύματά σου; Οι εραστές του θανάτου μας…

Ο άνεμος

«Νύχτωσε. Τ’ αστέρια δεν φύτρωσαν κι απόψε στο χωραφένιο μας αγνάντεμα.»

Ο προσκυνητής

«…ἀπελεύθερος θά φθάσω στήν γῆ τήν ἀγαθή τῆς ἐπαγγελίας Σου […] νἀ εἰσέλθω στόν οἶκο Σου καί νά προσκυνήσω εἰς ναόν τόν Ἅγιόν Σου.»

Μικρή αγάπη

Πώς μπορώ να σε προδώσω μικρή αγάπη; εσένα που απαλά στέκεις απέναντι και μόνιμα περιμένεις;

Είναι μάλλον βράδυ

Την ώρα αυτή ψάχνω τον δρόμο, ψάχνω την ψυχή την γοργή ανάσα που ελευθερώνει.

Η πατρίδα της ψυχής μου

«Ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου δέν εἶναι τόπος […] ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου εἶναι ἡ αγκάλη τοῦ Πατέρα…»