Το τροπάριο της Κασσιανής

Το δοξαστικό των αποστίχων του Όρθρου της Μ. Τετάρτης είναι έργο της ποιήτριας, λόγιας και ευσεβούς μοναχής Κασσιανής (περίπου μέσα του 9ου αιώνος μ.Χ.). Είναι ένα από τα σπουδαιότερα ποιητικά κομμάτια της βυζαντινής υμνογραφίας. Η Κασσιανή εξιστορεί τη μετάνοια της αμαρτωλής εκείνης γυναίκας που ήταν πόρνη και μεταστράφηκε από την αγάπη του Χριστού. Η γυναίκα που έπεσε σε τόσες πολλές αμαρτίες, ένιωσε ξαφνικά στα πόδια Του το μυστήριο της θεότητάς Του. Το ποιητικό κείμενο είναι μελοποιημένο σε ήχο πλάγιο του Δ΄.

Ἦχος πλ δ’ Ἰδιόμελον

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή, τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν, ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει. Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας, ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας. Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων, ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ· κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει. Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας, ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις· ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν, κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη. Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου; Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

Απόδοση στη νεοελληνική:

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, αφού αισθάνθηκε την θεότητά σου, έγινε για σένα μυροφόρα, και κλαίγοντας μύρα σου προσφέρει πριν από τον ενταφιασμό σου. Αλίμονο σε εμένα, λέει, γιατί ζω σε μια νύχτα ζοφερή και ασέληνη, η ακολασία με τρελαίνει, όπως και η επιθυμία για αμαρτία. Δέξε τις πηγές των δακρύων μου, Εσύ που μεταβάλεις το θαλάσσιο νερό σε σύννεφα. Λύγισε τους στεναγμούς της καρδιάς μου, εσύ που με την άφατη ταπείνωσή Σου, έγειρες τους ουρανούς και κατέβηκες στην γη. Θα καταφιλήσω τα άχραντα σου πόδια και θα τα σκουπίσω με τα μαλλιά του κεφαλιού μου, αυτά (τα πόδια) τα οποία ένα δειλινό άκουσε η Εύα στον παράδεισο και από τον φόβο της κρύφτηκε. Το πλήθος των αμαρτιών μου και τις αβύσσους των κρίσεών σου, ποιός μπορεί να εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μην παραβλέψεις και εμένα την δούλη σου, Εσύ που έχεις αμέτρητο έλεος.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: www.epiaspalathon.gr (2018)

*Με επιφύλαξη κάθε δικαιώματος. Επιτρέπεται η χρήση της μετάφρασης για μη εμπορικό σκοπό,
με τον όρο αναφοράς της πηγής (παραπομπή στην παρούσα Ιστοσελίδα)