Των Αγίων Πατέρων (Πράξ. 20.16-18, 28-36).

«Είναι περισσότερο άξιο μακαρισμού, το να δίνει κανείς παρά το να παίρνει».

Ἔκρινε γὰρ ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην. προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.

Απόδοση στην Νεοελληνική

«μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν»

Αποφάσισε ο Παύλος να παρακάμψει την Έφεσο, για να μην χρονοτριβήσει στην επαρχία της Ασίας˙ βιαζόταν να είναι στα Ιεροσόλυμα, αν του ήταν δυνατόν, την μέρα της Πεντηκοστής. Από την Μίλητο ο Παύλος κάλεσε τους πρεσβύτερους της Εκκλησίας. Όταν ήρθαν και τον συνάντησαν τους είπε: «Εσείς οι ίδιοι γνωρίζετε πως συμπεριφέρθηκα πολύ καλά απέναντί σας όλο αυτόν τον καιρό, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Ασία. Προσέχετε, λοιπόν, τον εαυτό σας και όλο το ποίμνιο, στο οποίο το Πνεύμα το Άγιο σας έθεσε επισκόπους για να ποιμαίνετε την Εκκλησία του Κυρίου και Θεού, την οποία ο ίδιος έκανε δική Του με το αίμα Του. Γιατί εγώ γνωρίζω ότι μετά την άφιξή μου θα εισβάλλουν σε εσάς λύκοι άγριοι, οι οποίοι δεν θα λυπηθούν το ποίμνιο. Ακόμα και από εσάς τους ίδιους θα προκύψουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες, για να παρασύρουν τους πιστους με το μέρος τους. Γι’ αυτό να είστε σε εγρήγορση, και να θυμάστε ότι για μια τριετία νύχτα και μέρα δεν έπαψα, με δάκρυα, να νουθετώ τον καθένα σας. Τώρα, αδελφοί, σας εμπιστεύομαι στο Θεό και στο λόγο της Χάρης Του. Αυτός μπορεί να σας εποικοδομήσει και να σας καταστήσει συμμέτοχους των Αγίων, που είναι κληρονομιά του Θεού. Ασήμι ή χρυσάφι ή ιματισμό από κανέναν δεν ζήτησα. Εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι για τις ανάγκες τις δικές μου και των συνοδών μου δούλεψαν αυτά εδώ τα χέρια. Με κάθε τρόπο σας έχω αποδείξει, ότι πρέπει να εργάζεστε σκληρά, ώστε να μπορείτε να βοηθάτε αυτούς που έχουν ανάγκη. Να θυμάστε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού, διότι εκείνος είπε: “είναι περισσότερο άξιο μακαρισμού, το να δίνει κανείς παρά το να παίρνει”. Και αφού είπε αυτά και γονάτισε και προσευχήθηκε μαζί τους.

© Απόδοση στη Νεοελληνική: www.epiaspalathon.gr (2018)