Επί ασπαλάθων

Πώς βλέπω τον Θεό; – Επί ασπαλάθων

Ανάλογα με την πνευματική μας ωριμότητα και κατάσταση, αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το πρόσωπο του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων.

Η πατρίδα της ψυχής μου

«Ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου δέν εἶναι τόπος […] ἡ ἀληθινή πατρίδα τῆς ψυχῆς μου εἶναι ἡ αγκάλη τοῦ Πατέρα…»

Το μυστήριο του θανάτου – Επί ασπαλάθων

Αναπόσπαστο μέρος του κτιστού κόσμου είναι η φθορά. Ο άνθρωπος, κτιστός ων, δεν μπορεί να αποφύγει αυτήν τη διαδικασία.

Πνευματική ωρίμανση

Ο άνθρωπος δεν καταφέρνει ποτέ να γνωρίσει τον Θεό στην πληρότητά του· αυτό δεν σημαίνει ότι η σχέση του με τον Θεό δεν είναι πλήρης.

Η ηθική του γούστου

Ο εαυτός μου γίνεται η μεγαλύτερη κινητήρια δύναμη της κοινωνίας, ένας εαυτός απομονωμένος, κλεισμένος μέσα στη δική του αυτάρκεια.