Επί ασπαλάθων

Η Δημιουργία ως κίνηση αγάπης – Επί ασπαλάθων

Ο Χριστός πλάθει τον άνθρωπο, για να έρθει σε κοινωνία μαζί του, για να βιώσει τη χαρά και το Φως του Χριστού.

Η ψηλάφιση του κτιστού κόσμου – Επί ασπαλάθων

«Μπορείτε ελεύθερα να κάνετε τον σταυρό σας, είναι σαν να είδαμε το πρόσωπο του Θεού»

Άνθρωπος: το νόημα της δημιουργίας

«Ο άνθρωπος πληρώνει (γεμίζει) τη Δημιουργία»: Ο κόσμος δημιουργείται, για να μπορέσει να υπάρξει ο άνθρωπος σε σχέση με τον Δημιουργό.

Η εξορία του πόνου

Ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που καθίσταται την κάθε στιγμή, αλλά αυτό που μπορεί να γίνει, αυτό το οποίο καλείται από τον Θεό να γίνει.